Rozdział XX ~ Niespodzianka

Maja szła w stronę jadalni. Czuła się wypoczęta, dlatego nawet poranne nudności i to, że Byakuya pewnie wziął sobie dzisiaj wolne w żaden sposób nie zaszkodziły jej humorowi.

- Ohaiou!

- Dzień dobry – uśmiechnęła się w odpowiedzi stara kucharka.  – Widzę, że masz dzisiaj dobry humor, Maja-chan.

- Hai! Wyspałam się i do tego zaraz po śniadaniu idę z Rukią do gorącego źródła, żeby się trochę pomoczyć, więc zapowiada się bardzo miły dzień.

- Bardzo się cieszę. W takim razie, co masz ochotę zjeść?

- Tradycyjne japońskie śniadanie – odpowiedziała z uśmiechem dziewczyna. – Czy moja szwagierka i Ichigo już wstali?

- Chyba jeszcze nie, ale zaraz powinni. Panienka Rukia wstaje zazwyczaj o tej porze i pewnie od razu pójdzie zbudzić Ichigo-san, a ja w tym czasie zdążę przygotować śniadanie.

- Policz też Byakuyę.

- Nie powinien być już w barakach?

- Normalnie tak, ale chyba dzisiaj nie idzie, bo jeszcze śpi. Pomyślałam, że pewnie jest zmęczony, dlatego go nie budziłam. Zresztą, zna drogę, jak zgłodnieje to sam przyjdzie – uroczo uśmiechnęła się do pani Gato. – Większość dziewczyn pracuje w ogrodzie, więc pójdę pomóc Emi z futonami i pościelą do wietrzenia – dała starej kobiecie całusa w policzek i wybiegła z kuchni.

Kucharka przez chwilę obserwowała oddalająca się postać. Bardzo polubiła tą dziewczynę. Zresztą jak wszyscy w domu. Miała tylko nadzieję, że ten uparciuch Byakuya w końcu powie jej co do niej czuje. Maja to taka ciepła osoba, która nie umiała go źle traktować nawet mimo rozczarowania jego zachowaniem i przekonania, że jest z nią tylko z obowiązku.

- Pewnie dlatego nie powiedziała mu jeszcze o dziecku – powiedziała w zadumie. Po chwili wyrwała się z zamyślenia i zabrała się za śniadanie mrucząc coś jeszcze o męskiej głupocie.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry ni-sama.

- Joł Byakuya.

- Już prawie kończymy śniadanie, ale zaraz poproszę pokojówkę, żeby też ci przyniosła.

- Nie musisz wstawać. Już byłem w kuchni i o to prosiłem.

W momencie, kiedy skończył mówić rozsunęły się drzwi i pojawiła się dziewczyna ze śniadaniem dla Byakuyi. Kiedy do Mai doleciał zapach jedzenia jej twarz stała się kredowobiała.

- Poprosiłeś może o jajka?

- Tak. Czy coś nie tak?

- Nie, nic takiego – dziewczyna próbowała oddychać przez usta, aby nie czuć zapachu. Na jej nieszczęście jajka były jedyną rzeczą, od której zapachu robiło jej się niedobrze. Na samą myśl o nich czuła jak coś jej rośnie w gardle.

- Byakuya-sama, podać coś jeszcze?

- Nie, dziękuję to wszystko, możesz już wrócić do swoich obowiązków.

- Maja, dobrze się czujesz? – zabrzmiał zaniepokojony głos Ichigo. – Jesteś taka jakaś zielona na twarzy.

Kuchiki szybko odwrócił się w stronę żony, ale nie dane mu było się jej przyjrzeć, bo jak tylko Kurosaki skończył mówić Maja wybiegła z jadalni. Kapitan szybko się podniósł i już miał wychodzić, kiedy dobiegł go głoś Rudowłosego.

- Gratulacje Byakuya.

- Słucham?

- No gratulacje.

- Mógłbyś wyrażać się jaśniej Kurosaki – poirytowany popatrzył na chłopaka.

- Nie denerwuj się tak. Tylko gratuluję ci, że niedługo zostaniesz ojcem.

- Kim?! – rozległ się zaskoczony głos Ruki.

- Wygląda na to, że Maja jest w ciąży.

- A ty to niby skąd wiesz? – dopytywała się dziewczyna.

-Rukia, chyba zapominasz, że mój staruszek jest lekarzem. Do tego pamiętam jak mama była w ciąży i wydaje mi się, że potrafię rozpoznać nudności.

Byakuya wpadł do łazienki i zobaczył Maję wiszącą nad sedesem. Pochylił się nad nią i zaczął masować jej plecy, chcąc jej trochę ulżyć.

- Już ci lepiej? – odgarnął jej włosy z twarzy i zaczął wycierać buzię ręcznikiem.

-Tak, już w porządku. Nie musisz się martwić. Pewnie zjadłam…

- Maju… - powiedział ostrzegawczym tonem.

Dziewczyna odwróciła się w jego stronę i popatrzyła mu w oczy. Wiedziała, że wpadła i nie miała szans, żeby ukryć prawdę. Zrobiła skruszoną minę i uśmiechnęła się niepewnie.

- Niespodzianka…?