Crooked happiness part 1.

Powoli wracała mu świadomość. Lekko uniósł ociężałe powieki i natychmiast z powrotem je zamknął.  Miał wrażenie jakby głowa miała zaraz mu pęknąć. Tak jakby wściekłe stado troli, urządziło sobie w jego czaszce walkę na kije baseballowe i nie było szans na to, że wkrótce przestaną. Właściwie bolało go praktycznie całe ciało, a szczególnie prawy bok. Do tego zdawało mu się, jakby miał w ustach znoszonego kapcia. Już dawno nie czuł się taki sponiewierany.

Zaryzykował ponowne otwarcie oczu i zaczął wściekle mrugać, próbując zniwelować zgubne działanie świecącego mu prosto w twarz słońca. Mruknął zrezygnowany i ostrożnie uniósł się na łokciach. Kiedy oczy w końcu przestały mu łzawić, rozejrzał się szybko po pokoju. W chwili gdy jego mózg przetworzył zarejestrowane obrazy, jękną zrozpaczony, a na jego skórze pojawił się zimny pot.

Kompletnie nie miał pojęcia, gdzie się znajduje.

Ostrożnie opuścił nogi na podłogę i położył głowę na ręce opartej o kolano. Próbował sobie z całej siły przypomnieć, co się wczoraj działo. Niestety w głowie miał totalną pustkę. Nie wiedział, gdzie jest, jak się tu znalazł i przede wszystkim dlaczego do cholery jest w samych bokserkach.

- Skup się człowieku – wymamrotał do siebie.

Bezsilnie potarł skronie i jeszcze raz rozejrzał się dookoła. Był w dość przytulnie urządzonej sypialni. Wszędzie dominowały ciepłe barwy, było sporo poduszek i klika bibelotów. Krótko mówiąc gustownie i kobieco. Tak, zdecydowanie kobieco. I nigdzie ani śladu jego ciuchów.

- Boże, w co ja się władowałem – wyjęczał.

Powoli zwlekł się z łóżka. chwycił koc z fotela i szczelnie się nim owinął w pasie. Ostrożnie podszedł do drzwi i zaczął nasłuchiwać. Niestety jedyne, co był w stanie usłyszeć, to przytłumiona muzyka.

- Raz kozie śmierć. – Lekko nacisnął klamkę i otworzył drzwi.

Bezszelestnie przeszedł przez próg i rozejrzał się po pomieszczeniu. Znalazł się w salonie połączonym z otwartą kuchnią, które były urządzone z takim samym wyczuciem smaku jak sypialnia.

- Chyba nie jest ze mną tak źle, skoro wciąż jestem w stanie dostrzec takie rzeczy – pomyślał w przypływie autoironii.

Powoli przeczesywał wszystko wzrokiem, aż trafił na skuloną postać, siedzącą przy laptopie ustawionym na niskim stoliku. Początkowo jej nie zauważył, bo częściowo zasłaniał ją spory pomarańczowy fotel.

Nerwowym ruchem naciągnął koc i cicho odchrząknął, starając się zwrócić na siebie uwagę. Niestety nie doczekał się żadnej reakcji, dlatego spróbował jeszcze raz tylko głośniej.

Dziewczyna podskoczyła zaskoczona i szybko się odwróciła.

- Cześć. Wyspałeś się? – uprzejmie się do niego uśmiechnęła.

- Hmmm.. cześć – zaczął niezręcznie. – Właściwie to boli mnie głowa.

- Nic dziwnego – dziewczyna pokiwała głową. – Po tej ilości alkoholu, którą na pewno wypiłeś, ja pewnie bym umierała.

- Hmmm – chrząknął cicho.

- Boże, człowieku siadaj. Nie mam zamiaru znowu cię zbierać z podłogi, a wyglądasz zupełnie jakbyś się miał zaraz przewrócić. – Machnęła zapraszająco ręką w kierunku fotela.

Opadł z wdzięcznością na miejsce i ostrożnie przechylił się na lewą stronę, próbując nie urażać prawego uda. Kiedy w końcu uniósł na nią spojrzenie, zauważył, że dziewczyna z powrotem wpatruje się w ekran komputera. Przez chwilę na nią patrzył, zbierając siły potrzebne do rozpoczęcia tej niezręcznej rozmowy. Kolejny raz zaczął poprawiać koc, jakby to miało mu pomóc w rozwiązaniu problemu, a z jego ust wydobyło się ciężkie westchnienie.

- Przepraszam. – Nieznacznie się uśmiechnęła. – Już skończyłam. – Szybkim ruchem zamknęła laptopa i skupiła na nim spojrzenie.

Chłopak poruszył się niespokojnie i nerwowo przeczesał włosy. W końcu spojrzał jej w oczy i zaczął niezręcznie. – Czy my…?

- Co my? – Lekko przechyliła głowę.

- No wiesz. – Nieznacznie wskazał głową w stronę sypialni.

- Boże, nie! – szybko zaprzeczyła. – Absolutnie nie – zapewniła. – Zresztą, byłeś zbyt pijany, żeby mogło do czegokolwiek dojść.

- Jezu! – wyjęczał i opadł na fotel, zakrywając oczy ramieniem.

- Przestań, nie masz się czym zadręczać – zaczęła pocieszającym tonem. – Zdarza się najlepszym.

Od strony fotela doszły do niej kolejne jęki. Rozsądnie postanowiła dać mu chwilę, żeby doszedł do siebie. I rzeczywiście już po kilku minutach uniósł rękę, i rzucił jej pytające spojrzenie.

- W takim razie, jeśli to nie problem, czy mogłabyś mi przypomnieć jak się tutaj znalazłem i w ogóle… – Zamaszystym ruchem wskazał na swój opłakany stan.

- Nic nie pamiętasz? – zapytała zdziwiona.

- Poszedłem do klubu z przyjaciółmi. Wynajęliśmy sobie prywatny pokój i dobrze się bawiliśmy. Piliśmy, trochę tańczyliśmy. – Ostrożnie potarł czoło. – I nic więcej. Wybacz, ale ciebie też nie pamiętam – oznajmił skruszonym głosem.

- Wiesz co. – Podniosła się energicznie. – W takim razie, może najpierw zajmiemy się tym, co najważniejsze. Weźmiesz prysznic, zjesz coś i dam ci proszki na ból głowy, a potem wszystko ci opowiem.

Przez chwilę patrzył na nią, zastanawiając się nad propozycją. – Może faktycznie masz rację. Prysznic i jedzenie dobrze mi zrobią. – Zaczął się ostrożnie podnosić.

- Tam jest łazienka. – Wskazała na drzwi. – W szufladzie po lewej znajdziesz dodatkową szczoteczkę do zębów, a ręczniki są w szafce obok.

- Dzięki. – Powolnym krokiem ruszył do drzwi.

- W porządku. Idź się umyj, a ja w tym czasie zrobię ci coś do jedzenia.

- Tak, śniadanie to dobry pomysł.

- Chyba chciałeś powiedzieć obiad – rzuciła ze śmiechem. Jedyne co usłyszała w odpowiedzi to kolejnym jęk.