~Scenki rodzajowe~ Taemin i Minho 3.

Minho i Tamien siedzieli na kanapie. Obydwaj chłopcy mieli spuszczone głowy i ręce grzecznie ułożone na kolanach. Wzrokiem obejmowali jedynie podłogę i szaleńczo stukającą w nią nogę Onew.

- Ja wam nie bronię - lider zaczął spacerować w tą i z powrotem. - Do niczego się nawet nie wtrącam. Nie jest tak? - zatrzymał się i skupił wzrok na chłopakach. - Nie jest?

- Tak hyung - cicho odpowiedzieli i zgodnie pokiwali głowami.

- Dlatego pytam się was: gdzie wy do cholery macie rozum?! - wyrzucił w poirytowaniu ręce w górę.

- Przepraszamy hyung.

- Jakbyście wcześniej pomyśleli, to nie musielibyście teraz przepraszać.

- Ale hyung! - Taemin nagle się wyprostował i zaczął z pretensją.

- Nie hyunguj mi tu! Jak coś jest gdzieś zainstalowane, to zazwyczaj z jakiegoś powodu i w jakimś celu.

- A co jest zainstalowane? - do rozmowy wtrącił się Jonghyun, który akurat wszedł do mieszkania.

- Cholerny zamek w cholernych drzwiach! - Onew podniósł niebezpiecznie głos.

- W jakich drzwiach? - ciągnął dalej niezrażony Jonghyun, patrząc z ciekawością na parę siedzącą na kanapie.

- Od łazienki!

- Hyung, przecież nic takiego się nie stało... - Taemin zaczął buńczucznym tonem.

- Taemin-ah - Minho szybko go uciszył.

- Nic? Nic?! Jak to nic?!

- Czekajcie - Jonghyun wyciągnął rękę w uspokajającym geście. - A co się właściwie stało?

- Co się stało? Co? - Onew spiorunował wzrokiem najmłodszych chłopców. - Wróciłem po programie do mieszkania i idę do łazienki, żeby wziąć prysznic, otwieram drzwi, a tam oni... tam oni... oni - wyciągnął oskarżycielsko palec w stronę Minho i Taemina.

- Oni...? - Jonghyun wysunął przed siebie dłonie i zamachał nimi, próbując namówić Onew do kontynuowania.

- Powiem tyle - lider zacisnął usta w wąska kreskę. - Są pewne rzeczy, których wolałem nie widzieć, wiedzieć, słyszeć.

- Pewne rzeczy? - chłopak popatrzył na niego zdezorientowany i przeniósł wzrok na Taemina i Minho, próbując coś więcej się od nich dowiedzieć.

Jednak ta dwójka zmilczała słowa Jinki. Za to ich głowy jakby jeszcze bardziej się obniżyły, a policzki nabrały czerwonej barwy.

- Jakie pewne rzeczy? - znowu wrócił spojrzeniem do Onew.

- P E W N E rzeczy.

- P E W N E... - zamyślił się, a po chwili na jego twarzy pojawiło się zrozumienie. - Aaaa - Jognhyun pokiwał głową, ale po chwili jego oczy się rozszerzyły. - AAAA!

- No właśnie AAAA! - jedyną odpowiedzią na ostatnią uwagę Onew było ciężkie westchnienie, które wyszło z gardeł Taemina i Minho.