~Scenki rodzajowe~ Taemin i Minho 1.

źródło http://chohyeemi.tumblr.com/

- Hyung? - Taemin wyjrzał z pokoju.

Cisza.

- Hyung!

Znowu cisza.

Cholera! Znowu zostawili go samego! I co on miał ze sobą zrobić?

Ze złością klapnął na krzesło i zaczął bezmyślnie przeglądać muzykę na komputerze.

Minho z poirytowaniem wcisnął telefon do kieszeni i mocno wcisnął guzik windy. Jechał na górę cały czas z furią tupiąc nogą. Im bardziej zbliżał się do ich piętra, tym głośniej było słychać ogłuszającą muzykę. Kiedy tylko otworzyły się drzwi, wystrzelił na korytarz.

- Nic dziwnego, że nie odbierał. W takim hałasie nie słyszę nawet własnych myśli - mamrotał do siebie.

Otworzył mieszkanie i od razu skierował się do laptopa stojącego na podłodze, który był źródłem okropnego hałasu. Wyłączył muzykę i rozejrzał się w poszukiwaniu młodego winowajcy.

Taemin zaskoczaony nagłą ciszą, zamiast efektownego ślizgu, do którego się właśnie przymierzał, wykonał mało elegancki szus na plecach i z komicznym wyrazem twarzy zatrzymał się na środku podłogi. Minho podszedł do niego i pochylił się, patrząc z góry.

- Czy ty wiesz, która jest godzina? - zapytał zirytowany.

- O hyung...

- Nie hyung'uj mi tu. Menadżer do mnie dzwonił, bo sąsiedzi zaczęli się skarżyć na hałas.

- Co?

- Dlaczego nastawiłeś tak głośno muzykę?

- Bo znowu zostawiliście mnie samego! - skrzywił ze złością twarz.

- To nie znaczy, że musiałeś robić tyle hałasu.

- Nudziło mi się, to zacząłem tańczyć. Jakbyś mnie zabrał ze sobą, to nie byłoby problemu - wyciągnął z pretensją palec.

Niestety jego gest nie przyniósł spodziewanego efektu zważywszy na fakt, że dalej leżał wyciągnięty na podłodze, a Minho lekko się nad nim pochylał.

- Widzę, że masz za dużo energii.

- Mówiłem - znowu się skrzywił. - Jakbyś mnie zabrał ze sobą..

- Tak, tak. Wstawaj - chwycił ciągle wyciągniętą rękę i podciągnął go do góry.

Jednak zamiast ustawić go stabilnie na podłodze, Minho mocno go chwycił i przerzucił sobie przez ramię jak worek ryżu.

- Hyung! - chłopak wykrzyknął z pretensją.

- Cicho! Dość już dzisiaj hałasowałeś - klepnął go lekko w pośladki i ruszył do pokoju.

- Co robisz?!

- Idziemy spalić trochę tej twojej nadprogramowej energii.